Zink is een onmisbaar spoorelement in het rantsoen. Gelukkig voorzien het ruwvoer en de overige grondstoffen al gedeeltelijk in de behoeften van de koe, maar dat is vaak onvoldoende. Met de gestegen melkproducties is er een hogere zinkbehoefte ontstaan, elke liter melk verhoogt de zinkbehoefte namelijk met 4 mg. Die hogere behoefte wordt gecompenseerd doordat koeien die meer produceren ook meer eten. Maar wat is eigenlijk de functie van zink en waar is een tekort aan te herkennen?
Zink (Zn) is een onderdeel van veel enzymen die betrokken zijn bij energiemetabolisme en eiwitvorming. Een zinktekort beïnvloedt de aanmaak van belangrijke vruchtbaarheidshormonen, waardoor de ontwikkeling van de eicel of het embryo wordt beperkt. Dit is te zien aan slechtere bevruchtingscijfers, al is een matige vruchtbaarheid natuurlijk niet alleen terug te leiden tot zinktekort.
Ook is zink een onderdeel van hormonen die betrokken zijn bij het afweermechanisme. Daarnaast wordt zink in combinatie met biotine ingezet voor hardere klauwen, omdat zink en biotine een rol spelen in de vorming van hoornweefsel (keratine).
Zink wordt opgenomen aan het begin van de dunne darm. Dagelijks zink voeren is belangrijk, omdat zink nauwelijks in het lichaam wordt opgeslagen. De zinkstatus van een koe is lastig vast te stellen, omdat bij stress of een geactiveerd immuunsysteem het zinkniveau in het bloed sterk daalt. Het lijkt hierdoor of de zinkstatus niet goed is, terwijl dat niet het geval hoeft te zijn.
Tankmelkonderzoek kan ook een indicatie geven van de zinkstatus, maar het belangrijkste is om het rantsoen goed te controleren. Hiervoor is kuilonderzoek op mineraal- en spoorelementgehalten onmisbaar. Zoals bij elk spoorelement geldt ook voor zink een optimum. Meer is niet altijd beter: een beter beschikbare bron wordt meer aanbevolen. Volg voor de juiste hoeveelheden de adviezen op van je voeradviseur.
